نام بقیع، همیشه یادآور مظلومیت ائمه و فرزندان زهرای اطهر (سلام الله علیها) بوده و هست. سالروز شهادت امام حسن مجتبی(علیه السلام) در 28 ماه صفر، بهانه ای شد تا به اختصار به مظلومیت مقبره این امام معصوم بپردازیم. به امید آن که بزودی با ظهور مهدی موعود (عجل الله تعالی فرجه الشریف)، شاهد نابودی دشمنان اهل بیت(علیهم السلام) و بنای حرمی زیبا و نورانی بر قبور این ائمه باشیم.

در واقع، بقیع اولین قبرستانی است که به دستور پیامبر و توسط مسلمانان صدر اسلام ساخته شد. پیامبر(ص) برخی از کشته شدگان جنگ اُحُد و یکی از فرزندانش بنام ابراهیم (که در کودکی وفات یافته) را در آنجا به خاک سپرد. این قبرستان (که در چند قدمی مسجد النبی قرار دارد) هم‌اینک مدفن چهارتن از امامان بزرگوار شیعه: امام حسن مجتبی، امام سجاد، امام محمد باقر و امام جعفر صادق (علیهم السلام) می باشد. همچنین قبر بیشتر زنان پیامبر، عباس (عموی پیامبر)، فاطمه بنت اسد (مادر حضرت علی علیه السلام)، امّ البنین (مادر حضرت ابوالفضل علیه السلام) و برخی دیگر از بزرگان اسلام در این قبرستان قرار دارد. تا قبل از روی کار آمدن آل سعود، بقعهٔ بزرگ هشت ضلعی برروی قبور ائمه بقیع ساخته شده که دارای گنبد، محراب، ضریح، روپوش، چلچراغ، شمعدان، فرش و خادمانی بوده است.


با روی کار آمدن آل سعود، وهابیون تحت تأثیر کینه ای که از آل البیت در سینه داشتند، در هشتم شوال سال 1343 هجری قمری، آرامگاه امامان بقیع و دیگر بزرگواران مدفون در این قبرستان و آثاری را که بر روی قبور قرار داشت از بین بردند که موجب اعتراضات گسترده‌ای در جوامع مسلمان و خصوصاً ایران اسلامی گردید.